SİNEM ÜNSAL (MERVE): KALBİNİ AİLE OLMAYA ADADI
Hiç kimsenin hiçbir şeyi olarak tanıdı kendini Merve. Ama bir kişinin her şeyi olmaya adadı kendini. Aile olmaya adadı kalbini. Önce dostluğun kapısını çaldı, dosttan aile olur mu diye denedi, sonra aşkın kapısını zorladı, eşiyle yuva kurmaya çalıştı. Aile olmak sonradan öğrenilebilen bir şeydi ama bu uğurda dostla düşman olmak beklenmedik bir savaştı. Yine de direndi Merve; öyle ya direnmek, eskiden beri heybesinde taşıdığı küçük bir oyuncaktı.
NİLPERİ ŞAHİNKAYA (SAHRA): AŞKTAN KAÇIYOR
Çocuk yaşta başına gelen talihsiz olay tüm hayatını ve hayata bakış açısını değiştirmişti Sahra’nın… Bir adamın kızı olmak midesini yeterince bulandırırken, bir başka adamın karısı olmayı kendine kondurmamıştır dahi. Yuva kurmamış, bunu hayal dahi etmemiştir. Ve ettirmemiştir de! Aşk tutulası değil, kaçılası bir şeydir ona göre. Eni sonu kötüdür Sahra’ya göre.,
ALP NAVRUZ (HAKAN): KARISININ SEVGİSİNDEN EMİN DEĞİL
İşi inşa etmekti ama kendine gerçek bir yuva inşa edemedi Hakan. Gerçekten sevilmek başka şey, sevginin gerçekliğinden emin olmak başka. Hiçbir zaman emin olamadı karısının sevgisinden, olamayacaktı da. Küçük bir aşk kaçamağı yaptı iş gezisinde, koca bir bela aldı başına. Her şey sahici olsun istiyordu ya hani; yalansız dolansız. Şimdi öyleydi işte. Merve gerçekti, ama gerçek olduğu için imkânsızdı artık onu sevmek. Yine de başarabilecek miydi?
TANSEL ÖNGEL (KAAN): ROMANTİK VE KIRILGAN
Tecrübeden ders çıkarmayan, sadece yorulur, yıkılmaya mahkûmdur Kaan, kardeşi Hakan’ın aksine, zor günlerin direnen değil, dövünen kişisidir. Romantiktir, kırılgandır. Kolay kanar, kolay kandırılır ve yazık ki kolay kolay da iyileşmez. Melankoliktir biraz, takıntılıdır Kaan. Cevaplara kolay ulaşamaz, sorgulamaz çünkü, dosdoğru güvenmeyi tercih eder. İyi biridir ve bu yüzden hiçbir zaman büsbütün iyi hissedememiştir kendini, doya doya iyiyim diyememiştir.
ALTAN ERKEKLİ (DERMAN): MAHALLENİN GÜZEL ABİSİ
Mahallenin güzel abisi Derman. Sattığı meyve sebzeler gibi, karakteriyle, dostluğu ve sevdasıyla da şifa deposu. Ama yazık ki kılavuzu olan aklı hasta biraz. Gönlü de, zihni de yorgun. Adalet’in yılmaz sevdalısı, Balat’ın romantik delikanlısı, fedakar abisi.
NALAN KURUÇİM (SEMİHA): PARAYA MEFTUN!
Para, pranga olsa, bileğine takıp anahtarı denize atar Semiha. Öylesi meftundur paraya. Bir kıssa vardır, arkadaşlığı tarifler hani; kimi dost vardır ekmek gibidir her gün ararsın, kimisi ilaçtır ihtiyacın olunca ararsın, kimisi de hastalıktır, o gelir seni bulur. Semiha gelip bulan, hasta eden cinstendir.
UĞUR UZUNEL (ÖMER): SONUNU BİLE BİLE YAKAR KENDİNİ
Aşk diye bildiği şeyin ağır bir obsesyon olduğunun farkında değil Ömer. Olsa dahi dönmez yolundan, vazgeçmez. Aşk sandığın kadar değil, yandığın kadar demiş ya hani Mevlana; Ömer’i ikisi de paklamaz artık. Yanmanın değil, yakıp yıkmanın derdinde artık o. Ve elbette aşk, yandığın yerde başlayıp yaktığın yerde biten şeydir.
IŞIL DAYOĞLU (ADALET): BİR TEK KENDİ KALBİNİ İHMAL EDİYOR
Adıyla müsemma Adalet. Eski yetimhane müdürü. Vicdan terazisi herkesi doğru tartmış bugüne kadar, herkese hakkını vermiş, kimselerden bir şeycik istememiş, çok sevmiş ama hiç evlenmemiş. Yeğeni Emir’le bir başına yaşıyor mahallede ama herkeslere yetiyor, herkesin derdine koşuyor. Bu hayatta ihmal ettiği tek bir kalp var o da kendi kalbi.
TAHA ÜNAL (EMİR): KOCA YÜREKLİ KÜÇÜK ÇOCUK
Adalet’in kurtlar sofrasındaki kuzusu, biricik yeğeni. Çocuk yaşta, emekli olan teyzesine yük olmamak adına okulu bırakıp çalışmaya başlamış koca yürekli küçük çocuk. Derman’ın çıraklığında sadece manavlığı değil, romantizmi de etüt etmiş. Temiz kalbin, duru aşkın yaşayan mümessili.
UĞUR BİÇER (SERDAR): ÇARESİZLİĞİN RESMİ
Abidin Dino, çaresizliği çizseydi eğer, Serdar’ı resmederdi. Diplomalı işsiz Serdar. Koah hastası babasıyla, merdiven altı dairelerinde, küf içinde yaşıyor. Çalışkan ve dürüst bir adam ama bir türlü iş bulamıyor, bulsa dahi babasını bırakıp çalışamıyor. Yaşamıyor, hayatta kalmaya çalışıyor.
News
